Dag één was zonnig en heet, dag twee was helaas ongeveer het tegenovergestelde: grijs en nat. Tijdens het klaarmaken van de fietsen hadden we al door dat het prijs was, dus vertrokken we in regenkledij. Daarna werd het zo'n beetje een sport: regenbroek uit, jas ook uit, jas weer aan, broek weer aan, jas open,... Gelukkig hadden we al snel door dat hoe beter we ons inpakten, hoe sneller het stopte met regenen, dus al bij al viel het nog mee.
Dat lag ongetwijfeld ook aan onze zangkwaliteiten, want we hebben onze uiterste best gedaan om zoveel mogelijk zonnige liedjes te bedenken, in de hoop dat dat iets zou uitmaken. De absolute oorworm van de dag was "Laat de zon in je hart", nipt gevolgd door "Jennifer Jennings" mét bijpassende moves met de denkbeeldige microfoon. We houden ons wel bezig, zoveel is waarschijnlijk wel al duidelijk.
Ondertussen houden we ook contact met het thuisfront, naast gewone berichtjes vliegt er ook al eens een foto over en weer.
Rond de middag kregen we een foto doorgestuurd van Kobe en Nils, met de mededeling dat Tijn niet op de foto wou. Dus stuurden we deze foto met de vraag "zo ook niet?"
Waarop we dit terugkregen. Dikke feest, zo'n ventjes.
Geen omleidingen vandaag, dus we geraakten vlotjes tot in Aldenhoven. Iets voor zes uur kwamen we aan bij Ken en Elke, met 105 km op de teller. Het was al snel duidelijk dat we hier ook weer met ons gat in de boter gevallen waren. Een grote kamer met twee bedden, de handdoeken lagen klaar, de badkamer was voor ons en het eten was in volle voorbereiding. Frisgewassen de voetjes onder tafel schuiven, geweldig lekker eten, fijne verhalen,... Zalig!
Dat lag ongetwijfeld ook aan onze zangkwaliteiten, want we hebben onze uiterste best gedaan om zoveel mogelijk zonnige liedjes te bedenken, in de hoop dat dat iets zou uitmaken. De absolute oorworm van de dag was "Laat de zon in je hart", nipt gevolgd door "Jennifer Jennings" mét bijpassende moves met de denkbeeldige microfoon. We houden ons wel bezig, zoveel is waarschijnlijk wel al duidelijk.
Ondertussen houden we ook contact met het thuisfront, naast gewone berichtjes vliegt er ook al eens een foto over en weer.
Rond de middag kregen we een foto doorgestuurd van Kobe en Nils, met de mededeling dat Tijn niet op de foto wou. Dus stuurden we deze foto met de vraag "zo ook niet?"
Waarop we dit terugkregen. Dikke feest, zo'n ventjes.
Geen omleidingen vandaag, dus we geraakten vlotjes tot in Aldenhoven. Iets voor zes uur kwamen we aan bij Ken en Elke, met 105 km op de teller. Het was al snel duidelijk dat we hier ook weer met ons gat in de boter gevallen waren. Een grote kamer met twee bedden, de handdoeken lagen klaar, de badkamer was voor ons en het eten was in volle voorbereiding. Frisgewassen de voetjes onder tafel schuiven, geweldig lekker eten, fijne verhalen,... Zalig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten