Uiteindelijk dan toch maar weggevlucht van de tirolermuziek en op de fiets gesprongen richting top van de Furkapass. Het ging echt zo moeizaam. Meerdere keren dacht ik om op te geven en een lift naar de top te proberen versieren. In Tiefenbach zat ik halfweg de beklimming en stopte ik lange tijd om wat op adem te komen en om wat te eten.
Geen idee hoe lang ik over de beklimming gedaan heb, maar het is me uiteindelijk dan toch gelukt om de top te bereiken. Ongelofelijk content stond ik daar te blinken op de top. En nu wel tijd om op het gemak van het uitzicht te genieten. Adembenemend mooi!!! Er lag ook een geocache verstopt op de top, maar die heb ik helaas niet gevonden. En wat ik wel zeker weet, is dat ik er niet opnieuw met de fiets naar op zoek ga komen. Klimmen, het is zo hard mijn ding niet. Ik heb genoeg Alpencol gedaan voor de rest van mijn leven.
Daarna volgde de afdaling, waarbij ik regelmatig stopte om foto's te maken. Wolken kwamen over de kam van de berg gerold. Nice!!! (Maar later op de camping hoorde ik wel dat het plots slecht weer geworden is. Een motorrijder heeft daardoor een bocht gemist. En de helikopter kon geen hulp bieden omdat er geen mogelijkheid was om te landen op die plaats. Het zal natuurlijk niet alleen aan het slechte weer gelegen hebben. Veel automobilisten en motards staken me voorbij aan een duizelingwekkende snelheid.)
Na de afdaling volgden nog een aantal klimmetjes over onverharde paadjes. In Ritzingen vond ik het wel welletjes geweest en stopte ik om mijn tentje op te slaan op camping Brigga. Ik mocht de tent opzetten onder een partytent. Altijd handig voor als het regent. Tijdens het opzetten van de tent kwamen er drie oude meneerkes geïnteresseerd luisteren naar mijn fietsavonturen. Eén van hen kwam mee als ik zat te koken, toen ik wat op internet aan het surfen was, ... Soit, zijn gezelschap werd een beetje vervelend op den duur. Uiteindelijk heeft hij het toch begrepen en liet hij me met rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten